Fréttatķminn - Tregafull glešistund ķ hótelanddyri ķ Kķna
21.09 2012
Stóra stundin. 20. įgśst sķšastlišinn bišu Andrea Rśna Žorlįksdóttir og Brjįnn Jónasson eftir strįknum sķnum ķ anddyri hótels ķ Jinan borg ķ Kķna. Žau voru stressuš, spennt enda langžrįšur draumur aš rętast. Žau voru aš fį barniš sitt ķ hendurnar. Litli Mingji Fu varš žeirra Kįri Björn Mingji Brjįnsson. Hann ber nafn meš rentu žvķ žaš er engin lognmolla ķ kringum žennan kraftmikla dreng.
Žaš fyrsta sem žau heyršu var grįtur, rétt eins og svo margir upplifa žegar žeir verša foreldrar ķ fyrsta sinn. Žau ętlušu aš vera tilbśin meš myndavélarnar. En gešshręringin var of mikil. Žau missti af augnablikinu žegar hann kom grįtandi meš starfsmanni af barnaheimilinu sem hann hafši bśiš į frį žvķ aš hann fannst ķ hśsasundi, ašeins ungbarn. Jį, hann hįgrét, segir Brjįnn. Hann vildi ekkert pśkka upp į okkur. Hann vildi ekki fara frį starfsmönnum barnaheimilisins, segir hśn.
Litli drengurinn žeirra var ekki męldur ķ mörkum eftir aš žau fengu hann ķ hendur, 88 sentimetrar og tęp tólf kķló, hęttur į bleiu og kominn į fasta fęšu cheerios ķ skįl heillaši Kįra sem oršinn var 28 mįnaša gamall. Svo fékk hann snakkpoka sem starfsmašurinn var meš. Brjįnn hlęr. Jį, starfsmašurinn kunni greinilega į krakkana sķna. Andrea lżsir žvķ hvernig hann skįskaut augunum aš žeim į mešan hann boršaši. Frį vorinu höfšu žau bešiš eftir žvķ aš fį litla snįšann ķ hendurnar.
Hįgrét ķ fangi foreldranna
En viš fengum ekki mikinn tķma til aš vinna hann į okkar band. Viš uršum aš rjśka į ljósmyndastofu til aš ganga frį pappķrum. Viš löbbušum žangaš. Ég tók Kįra upp og hélt į honum, segir hśn. Hann hįgrét. Vildi ekki vera hjį okkur. Į ljósmyndastofunni gįtum viš talaš viš hann į mešan myndirnar voru framkallašar. Brjįnn samsinnir. Jį, viš nįšum ašeins aš kynnast honum. Og hann gaf Andreu snakk.
Uppi į hótelherbergi léku žau viš litla drenginn sinn. Žetta var tregafull stund fyrir lķtinn dreng en sś glešilegasta fyrir nżoršna foreldra.
Viš uršum aš įtta okkur į žvķ aš viš vorum bśin aš undirbśa okkur ķ mörg įr aš eignast barn og marga mįnuši aš hitta hann, segir Brjįnn. Jį, og hann greyiš var rifinn śr fanginu į fólki sem hann žekkti og settur ķ okkar. Hann vissi ekkert um okkur. Skildi ekki tungumįliš sem viš tölušum og viš ekki žaš litla sem hann gat bablaš, segja žau og klįra setningar hvors annars.
Jį, viš vissum aš hann gęti hafnaš okkur, segir hśn. Hann gęti grenjaš, öskraš śt ķ eitt, slökkt į sér, staraš śt ķ loftiš įn žess aš bregšast viš įreiti sem eru varnarvišbrögš. En žetta gekk betur en viš žoršum aš vona. Fyrstu dagarnir voru erfišir. Mjög erfišir. En ekki allur dagurinn, žvķ inn į milli var hann kįtur og glašur, en hann sżndi lķka mikla reiši. En viš vissum aš žaš vęri gott merki, segir hśn og hann tekur viš.
Leist vel į aš ęttleiša
Jį, žaš er gott aš barniš sżni tilfinningar. Žaš er merki um heilbrigši aš hann skipti skapi. Og fyrstu dagarnir voru skrķtnir. Viš vorum komin meš splunkunżtt barn og vorum aš reyna aš finna śt hvaš viš gętum gefiš honum aš borša. Hśn tekur viš.
Jį, viš vitum aš börn žurfa rśtķnu, en sįum aš ķ žessari ferš var engin leiš aš byrja aš byggja upp einhvern ryžma. Viš vorum alltaf aš žeytast į milli skrifstofa. Dagarnir snerust um aš sękja alla pappķra og komast heim.
Žau Brjįnn og Andrea hafa bśiš saman frį žvķ įri eftir aš žau kynntust ķ mannfręši ķ Hįskólanum rétt fyrir aldamót, eša 1999. Žau hafa veriš saman ķ žrettįn įr. Sķšustu sex įr hafa žau veriš tilbśin fyrir barneignir og stefnt į žęr. Viš įttušum okkur į žvķ aš getnašur gęti tekiš nokkra mįnuši en ekki mörg įr! Žau reyndu nokkrar tęknifrjóvganir en įkvįšu snemma aš fara śt ķ ęttleišingu.
Žaš voru vonbrigši aš tęknifrjóvgunin gengi ekki en okkur leist vel į ęttleišingu. Hśn virtist eiga vel viš okkur. Eftir įkvöršunina var eins og žungu fargi vęri af okkur létt. Žaš var léttir aš geta hugsaš til žess aš sama hvaš gengi į myndum viš į endanum eignast barn. Meš tęknifrjóvgun getur mašur aldrei veriš viss, segir Brjįnn.
Gįfust upp į Kólumbķu
Eftir langt og strangt ferli voru žau komin meš alla tilskilda pappķra ķ október 2009. Žau įkvįšu aš ęttleiša barn frį Kólumbķu en vegna sķbreytilegra reglna og krafna žar ķ landi óttušust žau aš ferliš dręgist śt ķ hiš óendanlega. Žau höfšu ķ įr reynt aš fį samžykkiš ytra eftir aš forsamžykkiš fékkst hér heima en ekkert gekk. Žau horfšu fram į langa biš, margra įra, žegar samžykkiš loks fengist. Žau įkvįšu aš skipta um stefnu og herja heldur į Kķna. Žaš žżddi ekki eitt pennastrik, heldur žurftu žau aš hefja ferliš aš nżju; nįnast į byrjunarreit. Afla nżrra pappķra. Fį forsamžykkiš fyrir ęttleišingu frį Kólumbķu afturkallaš til žess aš fį nżtt fyrir Kķna. En ekki er leyfilegt aš stefna į ęttleišingu frį tveimur löndum samtķmis.
Eftir samręšur viš starfsmenn Ķslenskrar ęttleišingar įkvįšu žau aš sękja um barn af séržarfalista frį Kķna. Jį, viš horfšum ķ séržarfir sem voru minnihįttar. Jafnvel hluti sem vęru aldrei taldir til séržarfa hér į landi, segir Andrea og Brjįnn śtskżrir: Į séržarfalistanum eru börn sem žurfa aš fara einu sinni ķ ašgerš og hafa jafnvel žegar fariš ķ hana, en žar eru einnig börn meš alvarlega fötlun. Viš uršum žvķ aš gera žetta meš hausnum, ekki hjartanu.
Ķ byrjun mars į žessu įri fengu svo kķnversk stjórnvöld umsókn žeirra hjóna. Ķ aprķl var Kįri kominn inn ķ myndina og žeirra aš segja af eša į. Žau fóru aš rįšum skrifstofunnar og skošušu ekki myndir fyrr en žau vęru viss um aš žau treystu sér til aš takast į viš séržarfir barnsins.
Meš barn af séržarfalista
Viš fengum aš sjį skżrslurnar og fengum skżringar į hvaš hugtökin žżddu. Viš tölušum viš barnalękninn Gest Pįlsson og hann śtskżrši žau fyrir okkur og leyst įgętlega į. Viš hugsušum mįliš. Brjįnn fór ķ vinnuna og ég aš gśggla. Svo tölušum viš saman og įkvįšum aš segja jį viš žessu barni, segir Andrea.
Žaš var bśiš aš brżna fyrir okkur aš viš gętum hętt viš. Viš óskušum eftir barni 0-2 įra. En barniš var tveggja žegar viš fįum skżrsluna og viš vissum žvķ aš hann yrši eldri žegar hann kęmi til okkar. Svo var hugtak ķ skżrslunni sem gat žżtt eitthvaš fįrįnlegt en žaš voru lķka lķkur į žvķ aš oršiš vęri žżšingarvilla, žvķ žetta var eina skżrslan sem minntist į žetta. Viš veltum žvķ fyrir okkur aš ef viš segšum nei viš žessu barni vęri ekki garanteraš aš viš fengjum barn meš betri heilsu nęst. Viš hugsušum okkur žvķ ekki lengi um. Viš įkvįšum aš segja jį enda leist okkur vel į persónuleikalżsinguna, segir Andrea.
Og į hśn viš? Jį, segir Brjįnn stoltur. Honum var lżst sem fjörugum, žrjóskum og hressum strįk sem žętti gaman aš knśsa og legši upp śr persónulegum samskiptum. Vęri brosmildur. Ķ kjölfar įkvöršunarinnar fengum viš aš sjį myndirnar. Žaš var ótrśleg reynsla. Žį var sonurinn kominn.
Žrjįr vikur upp į dag voru lišnar frį žessum örlagarķka degi fjölskyldunnar žegar Fréttatķminn hitti žau Brjįn og Andreu um kvöld ķ sķšustu viku į heimili žeirra ķ Vogahverfi borgarinnar. Enn hafši enginn komiš til žeirra ķ heimsókn. Žau eru ķ ašlögun. Litli drengurinn er aš venjast žvķ aš foreldrarnir eru komnir til aš fylgja honum um ókomna tķš. Aš hann geti alltaf stólaš į žau. Nśna finnur hann til óöryggis žegar žau hverfa śr augsżn hans.
Starfsfólkiš kvaddi meš tįrum
Okkur finnst ótrślegt aš ašeins séu lišnar žrjįr vikur. Okkur lķšur meira eins og žetta séu žrķr mįnušir, segja žau bęši, afslöppuš og sęl. Litli drengurinn sefur frišsęll, gullfallegur ķ rimlarśmi sķnu viš žeirra. En finna žau fyrir söknuši aš fį ekki aš upplifa fyrstu tvö įrin ķ lķfi Kįra?
Nśna erum viš ķ nśinu, segja žau. Žį séu žau meira ķ rónni yfir fyrstu įrum hans eftir aš žau hittu gott starfsfólkiš og sįu sķšara barnaheimiliš, sem flutti milli hśsa, og hann varši tķma sķnum į.
Nżi stašurinn er virkilega flottur. Ef žetta vęri barnaheimili į Ķslandi žętti mér žaš virkilega flott, segir Brjįnn. En žeir sem fara į nįmskeiš hjį Ķslenskri ęttleišingu heyra af barnaheimilum eins og žau geta veriš verst; hvķtir veggir, rimlarśm og börn aš berja höfšinu ķ vegginn til aš fį einhverja örvun. En žetta var alls ekki žannig. Andrea lofar lķka ašbśnašinn.
Jį og starfsfólkiš vildi knśsa hann og kvešja og sumt sem grét en brosti samt lķka. Žaš sżndi okkur aš žeim er ekki sama um börnin. Brjįnn segir aš žeim finnist Kįri fljótur aš tengjast žeim. Og mašur hugsar um žaš og veltir žvķ fyrir sér hvort žaš sé žar sem barnaheimiliš var gott og aš starfsmennirnir hafi stašiš sig vel.
Jęja, Kįri vill śt aš leika
Litla fjölskyldan hefur fariš saman śt ķ bśš, Kįri meš Andreu ķ vinnuna hennar hjį Borgun og žau meš hann til foreldra sinna. En lykilatriši nśna er aš viš séum ein meš honum į heimilinu. Viš gefum honum aš borša og sjįum um hann. Hann fer meš žeim śt aš leika og fyrstu ķslensku oršin eru komin fram į varir hans.
Stundum segir hann jęja, dregur okkur fram ķ forstofu og sękir skóna sķna, segir Andrea og hlęr. Jį, sem getur veriš óžęgilegt žegar ég er į sloppnum og hann į nįttfötunum! segir Brjįnn, sem er blašamašur hjį Fréttablašinu, og hlęr. Merkilegt aš; jęja, er eitt af fyrstu oršunum. Žį er ekki annaš hęgt en aš hugsa hvaš viš notum žetta orš mikiš, segja žau glašlega en žreytt eftir annasaman dag.
Nei var samt fyrsta oršiš. Hann getur sagt drekka og į barnaheimilinu var honum kennt aš segja mamma og pabbi viš myndir af okkur. En hann hefur ekki mikiš sagt oršin. Hann segir mamma af og til. Jį, įšan sagši hann žaš ķ fyrsta skipti svo viš töldum aš hann vęri mešvitaš aš reyna aš nį sambandi viš mig, segir hśn. Ég var samt ekki viss um aš hann vęri aš segja žetta mešvitaš, segir Andrea hugsi. Jś. Hann var aš segja mamma, segir Brjįnn og er sannfęršur.
Geta ekki hugsaš sér lķfiš įn Kįra
Žaš er svo gott aš heyra žaš. En hann sagši lķka tvisvar mamma śti, en žaš var kannski óskhyggja aš žar meinti hann žaš, segja žau og hlęja. En hvernig veršur lķfiš meš Kįra? Žaš er allt öšruvķsi en žetta rólegheita lķf sem setlaš par į fertugsaldri er bśiš aš venja sig į, segir Brjįnn og hlęr.
Ég verš nś aš višurkenna aš ég vona aš hann lęri aš dunda sér meira, bętir Andrea viš og Brjįnn heldur įfram. Jį, hann veršur alltaf aš vera meš öšru hvoru okkar. Naflastrengurinn er mjög stuttur. Andrea lżsir žvķ hvernig hann komi og sęki žau verši žeim į aš standa upp śr leik og ganga inn ķ eldhśs.
Hann er skemmtilegur krakki, segir Brjįnn. Jį rosalega skemmtilegt barn sem vill lįta halda į sér, bętir Andrea viš. Žótt ašeins séu komnar žrjįr vikur žį held ég aš lķfiš meš Kįra verši mjög gott, segir Brjįnn og horfir framtķšina björtum augum og Andrea tekur undir. Jį, žaš er ég viss um lķka. Brjįnn: Ég get ekki hugsaš mér lķfiš öšruvķsi enda bśin aš žrį žetta lķf mjög lengi. Įrum saman hefur mašur haft nęgan frķtķma fyrir sjįlfan sig. Nś er nęgur tķmi til aš leika viš son sinn.
gag@frettatiminn.is